“Gent” elə bir komandadır ki, böyük hesabla qalib gələ və ya məğlub ola bilər”
– MÜSAHİBƏ + FOTO
Təxminən 24-25 il əvvəl rusiyalı jurnalistlərə “Не Курбан Курбанов, а Гурбан
Гурбанов. Пишите правильно” (“Kurban Kurbanov yox, Qurban Qurbanov. Düz yazın”)
deyəndə, yəqin ki, nə vaxtsa tək Rusiyada yox, bütün qitədə, ən azı, idman
jurnalistlərinin onu tanıyacaqlarını, adını düz yazmağı bacaracaqlarını, özünün
isə Çempionlar Liqasının qrupuna baş məşqçisi olduğu Azərbaycan komandasını
yüksəldəcəyini ağlına gətirməzdi.
Bu ay 24 ili tamam olan idman jurnalistikası karyeramda onunla ikinci geniş
müsahibəmdir. Zarafatla: “Mənim günahımdır?” – deyir.
İlk dəfə Rusiyada legioner həyatı yaşayan zaman millinin oyunu üçün Bakıya
gələndə Yasamalda, köhnə çörək zavodunun yanında, elə öz avtomobilində
söhbətləşmişdik. O vaxtdan oturuşuna, duruşuna, sözünə, davranışına fikir verən
idi. Həmçinin, futbolçu karyerasına başladığı gündən hamıdan çalışqan olub.
Bunu “Neftçi”də oynamış veteran futbolçu Vladislav Qədirov mənə danışmışdı.
Qurban Qurbanovla müsahibəni Antalyada götürməli idim. Ötən ay bir qrup idman
jurnalisti, o cümlədən mən qardaş ölkədə təlim-məşq toplanışında olan
komandalarımızı izləməyə yollanmışdıq. Orada “Qarabağ”ın mətbuat katibi Gündüz
Abbaszadə ilə razılaşdıq ki, yanvarın 17-də “hoca”dan (klubda ona hamı belə
müraciət edir) müsahibə götürüm. Yanvarın 16-da – “Gent”lə Avropa Konfrans
Liqasının pley-off mərhələsinin ilk oyunundan düz bir ay əvvəl əsas qapıçı
Şahruddin Məhəmmədəliyevin qolu sındı. Ertəsi görüşsək də, müsahibə alınmadı.
Nəhayət, həmin gün fevralın 5-i yetişdi. Artıq “Qarabağ” Konfrans Liqası üçün
iştirak ərizəsini də göndərib. Danışılacaq mövzular, veriləcək suallar az
deyildi. Ardıcıl beş çətin oyun öncəsi, sıx qrafikə və işlərinin çoxluğuna
rəğmən, sağ olsun, iki saatını ayırıb, bütün sualları səbirlə, təmkinlə
cavabladı.
Qurban Qurbanov ciddi şəxsiyyət probleminin olduğu futbolumuz və ölkəmiz üçün
unikal tapıntıdır. Zaqatalanın ucqar kəndində, kasıb bir ailədə doğulub-böyüyən
bu oğlan Azərbaycan futbol tarixinə adını əbədi yazdıracaqdı. Onun inkişaf yolu
haqda mütləq kitablar yazılacaq, filmlər çəkiləcək. Bu müsbət auralı
şəxsiyyətlə görüşmək hər zaman xoşdur. “Sürix” və “Ferentsvaroş” zəfərlərindən
sonra “belə oyunla avrokubok da qazanmaq olar” xəyalını qurduğumuz “Qarabağ”ın
“Gent”lə ilk mücadiləsinə 10 gün qalmış isə bu görüş və müsahibə tək mənim üçün
yox, həm də Sports.az saytının oxucuları üçün ikiqat maraqlı olacaqdı.
“Bir az oyunundan, nəticələrindən razı qaldısa, “məndə problem yoxdur, bu gün
olmaz, sabah olar” fikrinə düşdüsə, karyerası bitdi…”
– İşinizlə bağlı irad bildirə bilmirlər deyə başqa vasitələrə əl atırlar. Dini
inancınızı qabardırlar…
– Kimsə mənə pislik edibsə, mən digərləri haqda da o fikirdə ola bilmərəm.
İnsanlar fərqlidirlər, hərənin öz düşüncəsi var. Bizdə azərbaycanlıları
pisləmək dəbdir. Mən yaxşısını fikirləşirəm. Yaxşısı necə ağıllıdır, elmlidir,
zəkalıdır, mərddir, qonaqpərvərdir?! Çalışıram, pozitiv məqamlara köklənim. Pis
hər yerdə var, tək bizdə deyil ki?!
Bir nəfərlə münasibətimin pozulması məndə onun ətrafına və ya xalqıma,
millətimə qarşı nifrət oyada bilməz.
Ağlım kəsəndən anamın namaz qıldığını görmüşəm. Həm də baxır nə cür namaz
qılırsan. Həqiqətən, Allah üçün edirsən, doğru edirsən, peyğəmbərimiz kimi
edirsənmi? Hamımız müsəlmanıq, hamımızın peyğəmbəri var. Məncə, dərinliyinə
gediləsi bir mövzu deyil. Sadəcə, hər müsəlmanın boynuna düşən bir öhdəlikdir,
vəzifədir. Hə, kimsə bunu bacarır, kimsə bacarmır. Və belə bir şey də yoxdur
ki, kim namaz qılmırsa, müsəlman deyil. Şükürlər olsun Allaha, hamımız
müsəlmanıq, peyğəmbərlərimizi tanıyırıq. İnanclı insanlara qarşı hər zaman
münasibət birmənalı olmayıb, daim müsəlmanları parçalamağa çalışıblar və s.
Amma o qədər inanclı olmayan və ya belə deyək, riayət etməyən insanlar da var
ki, mərddir, dürüstdür.
Mən dinimizdən məsuliyyəti, yalan danışmamağı, rəhbərinə sadiq qalmağı,
Vətənini sevməyi, pis əməllərdən-vərdişlərdən uzaq olmağı və s. öyrənmişəm.
Yəni bunları edərkən gənclərə pis nümunə oluram?
Heç vaxt inancımı işimlə qarışdırmamışam. Bu, həmişə kənarda, öz şəxsi
həyatımda olub. Amma imanım, Allaha olan güvənim işimdə mənə hər zaman kömək
edib ki, daha məsuliyyətli, dürüst, diqqətli olum. Bəlkə, hansısa məqamda da
bunu bacarmıramsa, bu da artıq mənim öz zəifliyimdir. Amma bu o demək deyil ki,
bunu bilərəkdən etdim.
– Dırnaqarası pərəstişkarlarınız komandanı da dini baxışlarına görə
qurduğunuzu iddia edir…
– Belə şeyi heç vaxt özüm-özümə bağışlamaram. Hər kəs bilir ki, komandamda
fərqli inancları olan, fərqli qitələrdən, xalqlardan futbolçular, məşqçilər
var. Buna Qurban Qurbanovu sevməyənlərin, işində irad tuta bilməyənlərin zəif
gedişi deyək.
– Ölkə başçısı ötən il, demək olar, hər dəfə idmançılarla görüşəndə sizi yaxşı
örnək kimi göstərirdi. 50 illik yubileyinizdə də “Şöhrət” ordeninə layiq
görüldünüz…
– Prezidentin həmişə həssas və vacib addımları olub. Hakimlər bizi bilə-bilə
“İnter”ə uduzduranda komandanı qəbul etdi. Bizim kimi ölkələrin, məsələn, 10-15
ildə bir DÇ, AÇ-nin final mərhələsinə çıxmaq şansı olur. “İnter”lə matç da
təxminən bu qəbildən idi. O cümlədən, “Bazel”lə oyundan sonra Prezident bizim
deyə bilmədiklərimizi daha sərt formada lazımi yerlərə çatdırdı. Belə
məqamlarda da bu, bizə əvəzolunmaz dəstəkdir. Arxamızda böyük qüvvənin olduğunu
hiss edirik. Bu, bir daha onu göstərir ki, bu ölkədə futbol olmalıdır. Mən
kiçik uğurlarıma görə daim diqqətində olmuşam, fikirlərini bildirib, təşəkkür
edirəm ona. Son olaraq “Şöhrət” ordeninə layiq görməyi ilə mənə çox böyük dəyər
verdi. Sanki Allahın mənə hədiyyəsi idi. Elə anlarda məni nə iləsə
mükafatlandırır. “Şöhrət” ordeni də karyerama ən yüksək qiymətdir.
– Depressiyaya düşdüyünüz anlar olubmu?
– Yadıma gəlmir. Amma məşqçiliyə yeni başlayan vaxtlarda bəzi
məğlubiyyətlərdən, “istefa” şüarlarından sonra… Bəzi jurnalistlər olub ki,
mədəni formada qeyri-etik fikirlərini çatdırıblar, aqressivlik göstəriblər,
rəhbərliklə oturub, danışıb, futboldan uzaqlaşmaq istəmişəm. Amma belə
məqamlarda rəhbərliyin mənə böyük yardımı olub, deyiblər, normal haldır,
səbirli ol. Bizim üstün tərəfimiz odur ki, həmişə oturub müzakirə etmişik,
məsləhətləşmişik. Depressiya yox, azərbaycanlı emosionallığı deyək. Bəzən olub,
futbolçulara, məşqçilərə, azarkeşlərə sərt reaksiya vermişəm. Amma get-gedə
insan təcrübə toplayır, formalaşır. Əvvəllər beş edirdimsə, indi ola bilər, bir
edim. Onda bilməyərəkdən edirdimsə, indi bəzən bilərəkdən edirəm. Yəni
depressiya yox, amma futboldan, azarkeşlərdən inciyən, küsən vaxtlarım olub.
– Oğlunuz Musa Qurbanlı Azərbaycan İdman Jurnalistləri Assosiasiyası
tərəfindən ilin ən yaxşı gənc futbolçusu seçilib. Səhv etmirəmsə, böyük
futbolda ilk belə mükafatıdır. Atası kimi şöhrətin yükünü daşıya biləcəkmi?
– Musa və onun kimi bir neçə gəncimiz var, hələ indi böyüməyə başlayırlar. Bu
cür mükafatlar, həmçinin çempionluqlar, beynəlxalq oyunlar futbolçunun daha tez
böyüməsinə şərait yaradır, məsuliyyətini artırır. O yaşda insan yaxşı mənada
aqressiv, dəliqanlı olur. Uğur qazanırsa, bu, ona böyük motivasiya verir və
daha yüksək nailiyyətlər qazanmaq istəyir. Ona görə də mən belə şeylərə
sevinirəm. Daha böyük uğurlara imza atmaq üçün qoy gənc yaşlarında bu hissləri
yaşasınlar. Şöhrət məsələsinə gəlincə, indi futbol elə bir səviyyəyə çatıb ki,
oyunçu bir az özünü buraxdısa, bir az məsuliyyətsiz oldusa, bir az oyunundan,
nəticələrindən razı qaldısa, “məndə problem yoxdur, bu gün olmaz, sabah olar”
fikrinə düşdüsə, karyerası bitdi…
…İndi futbol elə bir səviyyədədir ki, istənilən komandanın istənilən rəqibə
üç, dörd, beş qol vurması adi haldır. Düşünmədiyin, ağlına gəlmədiyi məqamda
fiaskoyla üzləşə bilərsən. İndi futbol o qədər inkişaf edib, məşqçi qrupu,
analitik heyət hətta ortabab ölkələrdə o qədər çoxalıb ki, səni nə sürprizlər
gözləyir, bilmirsən. Kim nə hazırlayır, kim nə edir, tapmaq olmur. Əvvəllər
təxmini bilirdin ki, bundan başqa heç nə etmirlər. Amma indi hər oyunda
yeni-yeni situasiyalarla üzləşirsən. Futbolçunun fiziki, psixoloji, taktiki
hazırlığı o qədər yüksək olmalıdır ki, həmin anda özü görsün və qarşısını
alsın. Çünki mənim deməyim gec olacaq. Əvvəllər Avropa futbolu 10 addım qabağa
gedəndə, biz bir addım irəliləyirdik. İndi əksinə, geri getməyə başlamışıq.
Bunun dərhal qarşısını almalıyıq. Ölkə futbolunda birdən-birə tam fərqli
canlanma yaratmalıyıq. Gücümüzü məşqçi, mütəxəssis gətirməyə, yetişdirməyə
qoymalıyıq. “Legiya”da beş fizioterapevt var idi. Hərəsinə üç-dörd futbolçu
düşürdü. Onların fiziki durumları ilə daim maraqlanırdılar. Bizdə 20 futbolçuya
biri düşür. Elə komandalar var ki, ümumiyyətlə fizioterapevti yoxdur. Eləsi
var, yola verir. Yenə qayıdaq əvvələ: biz futbolçu yetişdirmək üçün komanda da
yetişdirməliyik, bu məsələyə mütləq diqqət ayırmalıyıq. Ançellottinin otuzdan
çox üzvü olan heyəti var, hansı kluba gedir, özü ilə aparır.
“Ən zəif hesab etdiyiniz oyunçumuz da mənim liderimdir”
– Azərbaycan futboluna yetərincə marağın olmamasının, bəlkə də, bir səbəbi də
danışılmış oyunlardır? İnsanlar futbolumuzun şəffaflığına inanmırlar? Şəxsi
təcrübənizdə belə hallarla rastlaşmısınız?
– Məncə, Azərbaycan futboluna güvənin olmaması danışılmış oyunlarla bağlı
deyil. İnanmıram ki, normal bir insan, klub, rəhbər danışılmış oyuna getsin.
Bizim Premyer Liqada, bilmirəm, belə şeylər olarmı? İnanmıram. Oxuduqlarımıza,
eşitdiklərimizə görə, aşağı liqalarda daha çox olub. Bir neçə nəfər də
cəzalanıb. Demək, var ki, cəzalandırılıblar. Amma Azərbaycan futbolunun az
sevilməsi ona görə deyil. Mənim karyeramda belə şey olmayıb, ümumiyyətlə, bu,
adımıza yaraşmaz.
– “Qarabağ”a çox futbolçular gəlib-gediblər. Amma komanda zəifləməyib, əksinə.
Bu onu göstərir ki, “Qarabağ”ın lideri hansısa futbolçu deyil, sizsiniz…
– Deməzdim ki, liderəm. Məsul şəxsəm. Mənə güvənib-inanıb buraya qoyublar. Heç
bir futbolçunun getməsi mənim üçün xoş deyil. İllərlə əziyyət çəkirik ki,
komandanın oyununu formalaşdıraq. Bir səviyyəyə gətirib çıxarırsan, görürsən,
bəzi futbolçular mənə, bizə aid olmayan səbəblərə görə komandanı tərk edirlər.
Bəzən burada qalmaq ürəyindən deyilsə və ya ailəsinə görə getmək istəyirsə,
özümüz yardımçı oluruq, belə şeylərə fikir veririk. Amma mən heç bir futbolçunu
buradan rahatlıqla buraxmaq istəməmişəm. Çünki oyun fəlsəfəsinə uyğun futbolçu
tapmaq çox çətindir. Və onu tapıb, bir-iki ildən sonra itiririksə, bizim üçün
böyük zərbədir.
Təzə futbolçu gələndə çalışırıq ki, oyunumuzda bəzi detalları dəyişək,
yavaş-yavaş onu formalaşdıraq. Bəlkə də, “Qarabağ”da işləyəndən ən çətin dövr
indikidir. Keçən ildən bu yana az dəyişiklik olmayıb. Komanda il yarıma, iki
ilə formalaşıb, gəlib bu səviyyəyə çatmışdı. Amma indi birdən-birə Şahruddinin,
Abbasın, Ozobiçin zədələnməsi, Vadji, Kadi, Ovusunun getməsi, sonra keçən il
Maksim, Kevin, Leandro zədələndi, doqquz futbolçu saydım…
Düzdür, üç yeni futbolçu götürdük, inşallah, çalışacağıq ki, itkilərimizi
kompensasiya edək. Amma heyət tam sağlam olmayanda problemlər yaşayırıq.
Xüsusən avrokuboklarda. Çətinliklərimiz zaman-zaman olub. Belə məqamlarda ayaq
üstə dayanmağı bacarmaq lazımdır. Bu gün problemlər var, istədiyimiz oyun,
dinamika, sürət yoxdur. Qış hazırlığından sonra saat 2-də Tovuzda süni örtükdə,
sonra “Şamaxı” ilə saat 4-də burada, ardınca da Gəncədə “Kəpəz”lə yenə saat
2-də oynadıq. Orada da meydanın durumu belə… Halbuki, bu oyunlarda sürəti,
dinamikanı, oyunu yaxşılaşdırmalı idik… “Şamaxı” ilə yenə meydanın durumu
yaxşı idi. Amma ümumən heç bir oyunda proqramımda olanları gerçəkləşdirə
bilmədim. Mən “Gent”lə, “Sabah”la qarşılaşmalara hazırlaşıramsa, saat 2-də, özü
də belə meydançalarda keçirilmiş matçlarla komandanın oyununu yaxşılaşdıra
bilmərəm. Həm futbolçuların belə olması, həm bu üç oyunun belə keçirilməsi heç
asan olmadı və istədiyimi ala bilmədim… Bu şeylər var.
Özümə lider demək istəmirəm, ən məsul şəxs demək olar. Mənim liderlərim mənim
futbolçularımdır. Onlara güvən verə bilirəmsə, xoşbəxtəm. Çünki meydanda
icraçılar onlardır. Mən, sadəcə, kənardan oturub fikirlərimi bildirirəm. Ən
zəif hesab etdiyiniz oyunçumuz da mənim liderimdir. Çünki biz onlara görə uğur
əldə edirik və onlarla bir yerlərə gedib çıxmağa çalışırıq.
– Kadi, Ovusu, Bəhlul və bir çox başqa futbolçular “Qarabağ”a gələndən sonra
üst səviyyəyə qalxıblar. Buna necə nail olursunuz?
– Məşqçi olaraq fikrim də elə budur ki, bizə gələn futbolçular indiyədək olan
performanslarından daha üst səviyyəyə qalxsınlar. İlk gündən də bunu onlara
bildirirəm, ciddi tələb edirəm. Onlarla ciddi hazırlaşıram və bəri başdan
deyirəm ki, burada işiniz asan olmayacaq. Sən ancaq nəticə vermək üçün
gəlmisənsə, olmayacaq. Mən səni daha yaxşı etmək üçün buraya dəvət etmişəm. Sən
yaxşı olsan, mənim də düşündüklərim həyata keçəcək. Dəfələrlə belə hallar olub
ki, gəldikləri ilə müqayisədə qat-qat üstün səviyyəyə çıxıblar. Son vaxtlar
başqa-başqa ölkələrdən futbolçularımızı aldılar… Mən, sadəcə, çalışıram,
məsuliyyəti onlara da hiss etdirəm. Məşqçi qrupum var, daim onlarla maraqlanır
ki, həm fiziki, həm texniki hazırlıqları yerində olsun. Özüm də vaxt olanda
məşğul oluram. Məqsədimiz budur ki, futbolçularımız həm insan kimi, həm peşəkar
idmançı kimi böyüsünlər. Bu, mənim üçün əsas şərtlərdəndir. Razı olmaram ki,
istedadlı futbolçunu alaq, amma intizamsız, tənbəl olsun və sonra da desinlər
ki, “Qarabağ”dan gedən futbolçu belə oldu. İstəyirəm, oyunçularım bunu dərk
etsinlər və gedəndə də digərlərinə nümunə olmağa çalışsınlar, yaxşı mənada
seçilsinlər ki, klubumuz, ölkəmiz haqda daha da müsbət rəy formalaşsın.
– Elə istedadlı futbolçu olub ki, karyerası istedadına uyğun alınmasın?
– Çox olub. Hətta yenə də var. İnsanın xarakterindən asılı olan bir şeydir.
İnsan həyatda prinsipial deyilsə, xarakterə malik deyilsə, nə qədər istedadı
olsa da, böyük uğur əldə edə bilməyəcək. Buna görə də stabillik çox vacibdir.
İstər yerli, istər legioner futbolçular var ki, istedadlıdırlar, amma bir az
xarakterinə, bir az utancaqlığına, tənbəlliyinə, intizamsızlığına görə o
səviyyəyə gəlib çata bilmir. Mən çox istəyirəm ki, futbolçularımızda idmançı
xarakteri olsun. Əsl mübariz xarakter. Bu, mütləq olmalıdır. Onda daha çox şey
qazanarıq və daha çox futbolçu yetişdirərik.
“Dörd-beş qapıçı ilə danışmışdıq, hər şey hazır idi, özü də yaxşı məbləğ
verirdik…”
– “Qarabağ”da skaut işi necə qurulub?
– Bəlkə, başqalarında var, amma bizdə yoxdur. Bizdə daha çox, mənim birinci
köməkçim Elçin Rəhmanov məşğul olur bu işlərlə. Futbolçulara öncə o baxır.
Bəzən sıx qrafikdə, təcili vacib oyunçu lazım olanda onu məşqlərdən ayırıram
ki, futbolçulara baxmağa daha çox vaxtı olsun. Skaut işi futbolun vacib
hissələrindən biridir. Bəzi klubların 40 skautu var. Bizdə yoxdur… Təxmini
oyunçular gəlirlər. Mənə təmənnasız, qeyri-rəsmi qardaşım Musa kömək edir. O da
bizim düşüncələrimizi bilir, buna uyğun namizədlər göndərir ki, seçək. Amma
Azərbaycan futbolunda yaxşılaşdırılası əsas işlərdən biri də elə skaut işidir.
Mütləq olmalıdır. Buna görə biz tam əminliklə transferlərimizi edə bilmirik,
bəzən gecikirik, bəzən tapa bilmirik, bəzən alınmır.
İndi qapıçı axtarışımız da çox maraqlı alındı. Menecerimiz Asif Əsgərov məşğul
olurdu, dörd-beş qapıçı ilə danışmışdıq, hər şey hazır idi. Hamısı son anda
“yox” dedi, yaxud birini ABŞ-yə apardılar, birini başqa yerə, birinin klubuna
nə qədər pul verdilər… Desəm ki, biz transfer pulu vermirdik, yalan olar.
Verirdik, özü də yaxşı da məbləğ verirdik. Virtual olaraq həm klub ilə, həm
qapıçının özü ilə razılaşırdıq, amma… UEFA-ya iştirak ərizəsi göndərdiyimiz
son gündə isə ümumiyyətlə iki qapıçı ilə anlaşmaya yaxın olduq. Biri, hə,
razıdır, müqaviləni yazdıq, göndərdik, əvvəl razılaşdığımız klub son anda yox
dedi. Digərini isə biz ehtiyat variant kimi nəzərdə tutmuşduq ki, hə, bu 100
faizdir, o da son anda alınmadı… Eybi yox, bir xeyir var, inşallah.
– İndi həm də havalar isti deyil, bəlkə, kabab iyi də yoxdur… “Gent”i
izləmisiniz. “Sürix” və “Ferentsvaroş”dan daha güclü komandadır?
– Kabab söhbəti atmaca idi. Sataşmaq istəyirdilər bizə. Mən də bildirmişdim
ki, kabab bizim çox gözəl, ləzzətli yeməyimizdir. İllərdir burada kabab da
bişirilib, bununla üzləşən komandalar da olub. Başqa ölkələrdə stadionlara
gedəndə pivə iyi gəlir və bunu elə-belə deməmişdim, həqiqətən, belədir.
…Bütün komandalar fərqlidir. “Gent” də tam fərqli futbol oynayır. Həddindən
artıq sürətli hücuma keçən komandadır. Üç hücumçu ilə oynayırlar, bəzən oyunun
gedişində dəyişiklik olur, çox sürətli hücum xətti var. Elə bir komandadır ki,
böyük hesabla qalib gələ və ya məğlub ola bilər. Amma öz üslublarını tapıblar.
Sanki iki-üç ildir bu oyunu formalaşdırıblar. Necə ki vaxtilə “Barselona” Xavi,
İnyesta, Messi, Vilya və başqaları ilə öz oyununu tapmışdı. Sanki gözübağlı
hücum edirlər. Bir tərəfdən, yaxşıdır ki, bilirik nə istəyirlər. Digər tərəfdən
isə çox təhlükəlidirlər. Bizim problemlərimiz, çatışmazlıqlarımız var, amma
avrokubok elədir ki, orada daha məsuliyyətli, diqqətli, çalışqan olursan. Biz
də əlimizdə şans varsa, bundan maksimum istifadə etməyə çalışacağıq ki,
azarkeşlərimiz razı qalsınlar.
– 15 gün ərzində dalbadal “Sabah”, “Gent”, “Zirə”, “Gent” və “Neftçi” ilə
qarşılaşacaqsınız. Qış fasiləsindən sonra reallaşdıra bilmədiyiniz planlara bu
sıx qrafik kömək edə bilərmi?
– Həqiqətən, çox sıx qrafikə giririk. Həmişə narahat oluram ki, Avropadakı
oyunlardan fərqli çempionata motivasiya etmək daha çətindir. Amma neçə
illərdir, bu təcrübəni keçmişik. Çalışmışıq həllini tapaq. Təbii ki, ümumi
proqramımız olur, öncədən fikirləşirik ki, ay ərzində futbolçuya hansı
yükləməni verə bilərik, necə hazırlaya bilərik. Nə qədər hazırlaşsan da, yalnız
həmin situasiya ilə qarşılaşanda əminliklə nəsə demək olur. Əlimizdəki
materialla hər oyuna maksimum yaxşı hazırlaşmağa çalışacağıq. İndi durum
belədir. Bunu necə bacaracağıq, inşallah, görəcəyik.
– Son sual. Siz, cüdoçumuz Səid Mollayi, güləşçimiz Elnurə Məmmədova və əksər
idmançılarımız, məşqçilərimiz dünyada “fair play” örnəkləri ilə tanınırsınız.
Hətta yadımdadır, Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev 2015-ci ildə Bakıdakı
Avropa oyunlarında medal qazanmış erməniəsilli ukraynalı boksçu fitə basılanda
şəxsən azarkeşləri sakitləşdirdi. Mən də zalda idim və həmin boksçunun da necə
təsirləndiyini xatırlayıram. Amma Mxitaryan, Xaçanov, digər ermənistanlı və
erməniəsilli idmançılar azərbaycanlı həmkarlarından örnək götürmək əvəzinə,
separatçılara daim dəstək verir, idmandan istifadə edərək təxribatla məşğul
olurlar. Və Azərbaycan tərəfinin bütün şikayətlərinə rəğmən, onlar
cəzalandırılmırlar. Nurlan İbrahimov isə bir “Facebook” statusuna görə
futboldan ömürlük uzaqlaşdırıldı…
– Tarixən bizə qarşı belə ədalətsizliklər olub. Amma torpaqlarımız işğaldan
azad ediləndən sonra onlara ümumiyyətlə önəm vermirəm. Prezidentin xarici
siyasəti necə aparması, gücünü necə göstərməsi bəs edir. Onların cavabı
layiqincə verilir. Bəzən, bəlkə də, susuruq, amma bu susmaq onlara daha ağır
təsir edir. Onlar yağışdan sonra çıxan göbələklər kimi bəzən görünüb yox
olurlar. Özləri bilmirlər ki, nə istəyirlər, nə tələb etmək istəyirlər. Çaşıb
qalıblar. Allah ölkəmizi, xalqımızı, rəhbərimizi qorusun. Allah ordumuzu
qorusun! Həyatda, bəlkə də, ən böyük arzum idi ki, torpaqlarımız işğaldan azad
edilsin. Həmişə fikirləşirdim ki, kaş mən “Qarabağ”da baş məşqçi ola-ola
torpaqlarımız geri qayıda. Həyatımda bundan artıq heç nə ola bilməzdi.
İndən sonra yenə də hər şey edəcəyəm ki, titullarımızı qoruyaq, ölkə xaricində
Azərbaycanı layiqli təmsil edək. Amma məğlub olanda daha əvvəlki kimi
üzülməyəcəyəm. Çünki biz qalib xalqıq. Düşməndən çəkinməyərək üzərinə gedirik.
Torpaqlarımızı işğaldan azad edib, başı dik dayanmışıq. Adını çəkdiklərinizin
nəsə etməsi onların acizliyidir. Bəlkə, aciz sözü də yaraşmır, həddindən artıq
acizdirlər.
Nurlana gəlincə, bunlar belə şeylərlə təsəlli tapırlar. Nurlanın futboldan
getməyi ilə Azərbaycan xalqı zəiflədi, Azərbaycana böyük zərbə vurdular?
Şükürlər olsun Allaha, Nurlana bu gün hamı hörmət edir, hamı yanındadır. Yeni
iş açıb, Allah bərəkət versin! Hamımızın başına gələ bilərdi. Amma bu hörməti
qazanıbsa, bu xalq onu heç vaxt tək qoymayacaq!
